اندر احوالات این روزها
اندر احوالات این روزها 22/02/2013 سلام همه وجود مامان
این روزها بادیدن حرکات و شیرینکاریات نشون میدی که ماشالله بزرگ شدی وواسه خودت دیگه اقا شدی .هر روز که میگذره با خاطره روزهای قبلت ودل تنگی واسه اونها و در ارزوی روزهای اینده و شیرینکاریهای بعدی تو زندگی میکنیم . راستش قشنگم گاهی که دلم واسه این 10 ماه گذشته از اولین روزهایی که لحظات زندگیمون با وجود تو رنگین شد تا به امروز که لحظه ای دوری از تو برامون غیر ممکنه تنگ میشه با دیدن عکسها وفیلمهای تو در ماههای قبل شاد میشم و جدی جدی باورم میشه که تو داری بزرگ و بزرگنر میشی...
هرگز یادم نمیره وقتی منو بابایی برای اولین بار خنده شیرین و معصومانه تو رو دیدیم چقدر ذوق زده شدیم حتی اشک تو چشمای بابایی جمع شد.بعدشم فورا به همه خبر دادیم.
وقتی اولین بار غلت زدی یا وقتی سینه خیز رفتنو یاد گرفتی...
وقتی تونستی بدون کمک تعادلت رو حفظ کنی و بشینی...
وقتی اولین بار از هر جایی کمک گرفتی وایستادی و با کمک راه رفتی .
وقتی اولین بار گفتی بابا و دادا... یا و وقتی اولین مرواریدها تو دیدیم....
اینا همه گوشه ای از زیباییهای تواند وخیلی زیادند شیرینکاری هات که سعی کردم هر کدوم رو در زمان خودش بیام و بهت تبریک بگم.
وامادر احوالات این روزهاباید بگم راه رفتن البته با کمک رو خیلی دوست داری و حسابی حرفه ای شدی انگارمدتهاست این کاره ای. قربون تلاشت برم عزیز دلم که یه چند باری هم سعی کردی وقتی می ایستی دستاتو رها کنی و رو پاهات بدون کمک گرفتن وایستی ولی موفق نشدی و زودی خوردی زمین... اشکال نداره نازم ما مطمئنیم پسر کوچولوی پرتلاش و شجاع ما خیلی زود از پس این کارم برمیاد همونطور که تو کارهای دیگه موفق شد.
عزیزکم از شیطونیات هرچی بگم بازم کمه اما عاشق این شیطونیاتم و ازدیدنشون سیر نمیشم و همش خدارو شکر میکنم. تا دیروز دستتو از مبلا میگرفتی و راه میرفتی ولی دیشب که میخواستی موبایلو از رو مبل برداری رو پنجه ها واستادی وبعد از کلی تلاش تونستی از مبل بالا بری و چهاردستو پا حرکت کردی و رو مبل راه رفتی .این موفقیتو بهت تبریک میگم ولی دیگه باید چند برابر بیشتر از قبل مراقبت باشم .
